Jestem jaka jestem i dobrze mi z tym

***

Jestem sobą. Z wszystkimi swoimi zaletami, wadami, decyzjami, które podjęłam, i ścieżkami, którymi poszłam. Nie żałuję niczego, co zrobiłam. Każda chwila – dobra czy zła – doprowadziła mnie do miejsca, w którym jestem dzisiaj. A dziś? Cieszę się życiem. Doceniam każdy nowy dzień, każdą możliwość, każdą lekcję, którą przynosi los.

Jeśli komuś to przeszkadza – to ich problem, nie mój. Nie żyję po to, by spełniać cudze oczekiwania, by pasować do ich wyobrażeń czy dostosowywać się do ich wizji tego, jaka powinnam być. Żyję dla siebie. Dla swojego szczęścia, dla swoich marzeń, dla swojego spokoju.

Twoje życie, Twoje wybory

***

Nie musisz podobać się wszystkim. Nie musisz spełniać cudzych oczekiwań, dostosowywać się do schematów, które ktoś dla Ciebie stworzył. Świat pełen jest ludzi, którzy chcą decydować za innych, mówić, jak mają żyć, co robić, jak myśleć. Ale wiesz co? To nie ich życie. To Twoje.

Każde oczekiwanie, które próbujesz spełnić kosztem siebie, oddala Cię od tego, kim naprawdę jesteś. Kiedy idziesz ścieżką wyznaczoną przez innych, nigdy nie dotrzesz tam, gdzie naprawdę chciałabyś być. Może przez chwilę poczujesz akceptację, ale czy warto, jeśli w zamian tracisz siebie?

Odwaga bycia sobą

***

Bycie sobą w świecie, który wymaga od nas masek, to akt prawdziwej odwagi. Codziennie jesteśmy bombardowani oczekiwaniami – jak mamy wyglądać, co mówić, jak się zachowywać, by zostać zaakceptowanymi. Ale czy naprawdę warto? Czy warto zakładać maski, które sprawiają, że stajemy się kimś innym tylko po to, by zadowolić ludzi, którzy nigdy nie zaakceptują nas w pełni?

Prawda jest prosta: jeśli komuś nie podoba się to, kim jesteś, drzwi są szeroko otwarte. 

"Do widzenia" to nie porażka, to wyzwolenie. Bo ludzie, którzy Cię szanują, nigdy nie będą wymagać od Ciebie zmieniania się na siłę. A ci, którzy tego oczekują? Nigdy nie będą naprawdę blisko.

O byciu innym w świecie podobieństw

***

Bycie innym to wyzwanie. To dar i przekleństwo zarazem. Gdy wyróżniasz się na tle innych, świat nie pozostaje obojętny – niektórzy widzą w Tobie inspirację, inni zagrożenie. Ci drudzy patrzą na Ciebie przez pryzmat swoich lęków i kompleksów, nie mogąc znieść Twojej odmienności. Jesteś dziwakiem, odmieńcem, kimś, kto nie mieści się w ich ciasnych ramach. Zamiast zaakceptować, że różnorodność czyni świat piękniejszym, wolą obgadywać, zazdrościć i cieszyć się z Twoich potknięć. Dlaczego? Bo w Twojej inności widzą coś, czego im samym brakuje – odwagę, by być sobą.

Ludzie mają skłonność do oceniania. Nie potrafią skupić się na swoim życiu, bo łatwiej jest komentować życie innych. Jeśli udało Ci się osiągnąć coś wyjątkowego, będą podważać Twoje sukcesy. Jeśli upadniesz, będą się z tego cieszyć, bo to daje im złudne poczucie wyższości. Tak działa ich mechanizm obronny – cudze porażki rekompensują im brak satysfakcji z własnej egzystencji. Jak mawia stare przysłowie: „U sąsiada trawa zawsze wydaje się bardziej zielona”.